Ιστορία πατητής τσιμεντοκονίας
Η χρήση κονιαμάτων στη δόμηση αποτελεί μία πρακτική η οποία χρησιμοποιήθηκε από την αρχαιότητα σε παλιές κατοικίες της Ιορδανίας, της Ινδίας, στην αρχαία Κίνα, στις πυραμίδες της Αιγύπτου, στην αρχαία Ρώμη καθώς και σε οικοδομήματα της αρχαίας Ελλάδας. Πολλές από εκείνες τις τεχνικές εγκαταλείφθηκαν, ενώ άλλες διεκδικούν μέχρι σήμερα μία θέση στη σύγχρονη αρχιτεκτονική και διακόσμηση.
Στην Ελλάδα τη μέθοδο του πατητού τσιμεντοκονιάματος τη συναντάμε στο παρελθόν συνήθως σε επιφάνειες και χώρους βοηθητικούς (αποθήκες) ή δευτερεύοντες ως την οικονομικότερη επιλογή αλλά και σε χώρους που χρειάζονταν στεγανοποίηση (μπάνιο, εξωτερικές σκάλες κ.α.). Κατά την τεχνική εκείνη το κονίαμα (τσιμέντο) συμπιεζόταν με το μυστρί μέχρι η επιφάνεια να γίνει λεία και αδιαπέραστη από το νερό.
Σύσταση της πατητής τσιμεντοκονίας
Κατάλληλα υποστρώματα για την εφαρμογή της πατητής τσιμεντοκονίας θεωρούνται το σκυρόδεμα, το τούβλο, και το τσιμεντοκονίαμα. Ανάλογα όμως με τις ιδιότητες του εκάστοτε προϊόντος και τις υποδείξεις του παρασκευαστή η πατητή τσιμεντοκονία μπορεί να τοποθετηθεί απευθείας σε υφιστάμενα δάπεδα όπως κεραμκά πλακίδια, μωσαϊκά, μάρμαρα κ.α. Μετά το πάτημα του κονιάματος και το στέγνωμά του οι επιφάνειες αλείφονται με προστατευτικό και αδιαβροχοποιητικό υγρό. Αυτό είναι που δίνει την τελική γυαλιστερή ή ματ επιφάνεια.
Η εν λόγω τεχνική της πατητής τσιμεντοκονίας είναι εξ ολοκλήρου φυσική και χειροποίητη και γι’αυτό καμία επιχρισμένη επιφάνεια δεν μοιάζει απόλυτα με την άλλη, χαρακτηρίζοντας το κάθε έργο ως μοναδικό. Ο χρόνος μέχρι τη χρήση του δαπέδου είναι σχετικά μικρός.
Πολύ σημαντικό είναι να βρείτε το κατάλληλο συνεργείο που να είναι έμπειρο σε αυτή την τεχνική ώστε να μη βρεθείτε με ανεπιθύμητα αποτελέσματα ρηγματώσεων και υγρασίας..
Η ανάθεση του έργου σας στον “ειδικό” διακοσμητή ή αρχιτέκτονα εσωτερικών χώρων είναι πάντα μία εύκολη λύση που σας λύνει τα χέρια χωρίς ρίσκο, έχοντας το επιθυμητό αποτέλεσμα.
