Η παθολογία των στεγανώσεων µε ασφαλτικές µεµβράνες οφείλεται σε διάφορες αιτίες και παρουσιάζεται µε διάφορα φαινόµενα που συµβαίνουν στην στεγανωτική στρώση µετά πάροδο κάποιου χρόνου. Παλαιότερα τα φαινόµενα ήσαν έντονα και συχνότερα όταν χρησιµοποιούνταν ασφαλτικές µεµβράνες µε βάση οξειδωµένη άσφαλτο.Περνώντας τα χρόνια παρήχθησαν ασφαλτικές µεµβράνες µε βάση άσφαλτο και ελαστοµερή υλικά (SBS) ή άσφαλτο και θερµοπλαστικά υλικά (ΑΡΡ- πολυπροπυλένιο) και τα προβλήµατα έχουν να κάνουν περισσότερο µε τη σωστή εφαρµογή και λιγότερο µε τη νυφή του µίγµατος των ασφαλτικών µεµβρανών. Ας δούµε ποιοί είναι οι παράγοντες που δηµιουργούν αστοχία στην στεγανωτική στρώσηκαι συνιστούν την παθολογία των στεγανώσεων.
1. Ασφαλτικές µεµβράνες οξειδωµένης ασφάλτου
Οι ασφαλτικές µεµβράνες µε βάση την οξειδωµένη άσφαλτο παρουσιάζουν µετά την πάροδο κάποιου χρόνου προβλήµατα ρηγµατώσεων λόγω της φύσης του ασφαλτικού υλικού. Είναι γνωστό εξάλλου ότι για να αποφευχθεί το ενδεχόµενο αστοχίας της στεγάνωσης στις οροφές που τα παλαιότερα χρόνια γινόταν χρήση τέτοιων ασφαλτικών µεµβρανών, εφαρµοζόταν το σύστηµα multi-ply (ΗΠΑ κατά κύριολόγο). Το σύστηµα που προέβλεπε αλεπάλληλες στρώσεις ασφαλτικών µεµβρανών(5 έως 8 στρώσεις) µε ενδιάµεσες συγκολλήσεις µε ασφαλτόκολλα (οξειδωµένη άσφαλτο).
2. Αποκόλληση αλληλοεπικαλύψεων
Σε όλων των ειδών τις ασφαλτικές µεµβράνες σοβαρός λόγος αστοχίας της στεγάνωσης είναι η αποκόλληση των επικαλύψεων των ασφαλτικών µεµβρανών µεταξύ τους. Η αποκόλληση οφείλεται σε φθηνό ασφαλτικό µίγµα ή κακή εφαρµογή που συνίσταται στην υπερβολική χρήση φλογίστρου κατά την επικόλληση.
3.Κακή ποιότητα πολυεστερικού οπλισµού
Η κακή ποιότητα εσωτερικού οπλισµού των ασφαλτικών µεµβρανών δηµιουργεί προβλήµατα µετακίνησης των µεµβρανών πάνω στο υπόστρωµα και πολλές φορές σπάσιµο του οπλισµού, δεδοµένου ότι ο χρησιµοποιούµενος κυρίως οπλισµός είναι πολυεστερικό ύφασµα, η κακή ποιότητα του οποίου εµφανίζει εσωτερικές τάσεις οι οποίες οδηγούν στο σπάσιµο του οπλισµού ή την µετατόπιση της ασφαλτικής στρώσης. Τα πολυεστερικά υφάσµατα µε µακριές ίνες (non-woven spunbond)υπερτερούν κατά πολύ της κατηγορίας των πολυεστερικών υφασµάτων µε κοντές ίνες.
4. ∆ιάτρηση της στεγανωτικής στρώσης
Οφείλεται σε µηχανικές καταπονήσεις είτε κατά τη διάρκεια της εφαρµογής είτεµεταγενέστερα στην έτοιµη στεγανωτική στρώση. Ο κίνδυνος ελαχιστοποιείται µε τη χρησιµοποίηση. ασφαλτικών µεµβρανών (στην τελευταία στρώση) µε οπλισµόπολυεστερικό ύφασµα µεγάλης αντοχής σε διάτρηση.
5. Σκλήρυνση (γήρανση) της στεγανωτικής στρώσης
Οφείλεται στη χρήση ασφαλτικών µεµβρανών µε µικρή περιεκτικότητα σε πρόσθετα(SBS, ΑΡΡ). Καταδεικνύει την κακή ποιότητα του ασφαλτικού µίγµατος. Παρουσιά-ζεται ιδιαίτερα έντονα και σχετικά σε µικρό χρόνο σε συστήµατα υγροµόνωσης µεασφαλτικές µεµβράνες µίγµατος οξειδωµένης ασφάλτου.
6. Υφαρπαγή στεγανωτικής στρώσης από τον άνεµο
Στεγανωτικές στρώσεις που δεν έχουν επικολληθεί σωστά στο υπόστρωµακινδυνεύουν µε υφαρπαγή λόγω της σηµαντικής υποπι’εσης που δηµιουργεί στηνεπιφάνεια της στεγανωτικής στρώσης ο δυνατός άνεµος.
7. Φουσκώµατα στεγανωτικής στρώσης
Αιτία είναι η εγκλωβισµένη εντός του υποστρώµατος υγρασία. Οφείλεται σε διάφορες αιτίες όπως η παρουσία νερού ή υγρασίας στο υπόστρωµα, η εφαρµογή µε βροχερό καιρό, ο εγκλωβισµός αέρα κάτω από την ασφαλτική µεµβράνη, η χρήση φλογίστρου λιγότερο απ’ όσο επιβάλλεσαι και µερικές φορές η ύπαρξη σηµαντικής ποσότητας υγρασίας στον οπλισµό της ασφαλτικής µεµβράνης και δεν υπάρχει διαδικασία απαγωγής της κατά την παραγωγική διαδικασία.Η εγκλωβισµένη υγρασία µε την αύξηση της θερµοκρασίας του περιβάλλοντος µετατρέπεται σε υδρατµούς και αντίθετα επανέρχεται στην αρχική µορφή µε τη µείωση της θερµοκρασίας. Η εναλλαγή αυτή δηµιουργεί κίνδυνο ρήξης της υγροµόνωσης.
Τρόποι αντιµετώπισης της παρουσίας του νερού
Οι βασικοί τρόποι αντιµετώπισης της παρουσίας του νερού είναι ο συνδυασµός της στρώσης διάχυσης υδρατµών µε εξαεριστήρες οι οποίοι έχουν προορισµό να θέσουν σε υποπίεση το υπόστρωµα και να δηµιουργήσουν µια κυκλοφορία του αέρα που οφείλεται στην επίδραση του ανέµου που διέρχεται από τους ειδικούς προς τούτο αεραγωγούς (προσαγωγούς αέρα).Με τους εξαεριστήρες αυτούς (δυο τύποι) επισπεύδεται το στέγνωµα των στρώσεων. Από πλευράς θέσης τοποθέτησης τους στις στρώσεις του δώµατος, τούτο εξαρτάται από τη στάθµη τοποθέτησης της στρώσης διάχυσης υδρατµών δηλαδή από ποιά στρώση πρέπει να αποµακρυνθεί το νερό. Υπάχουν περιπτώσεις που είναι ανάγκη να αποµακρυνθεί το νερό από δύο διαφορετικές στάθµες: µία πάνω από τηθερµοµόνωση και µία πάνω από το υπόστρωµά της από σκυρόδεµα όταν έχει εγκλωβισθεί σε αυτό νερό και δεν υπάρχει ο απαραίτητος χρόνος για την αποµάκρυνσή του µε εξάτµιση.Τότε χρησιµοποιείται εξαεριστήρας διπλής ενέργειας. Παρόµοιοι εξαεριστήρες χρησιµοποιούνται και σε υπάρχοντα δώµατα, όταν πρόκειται να ξαναγίνει ηθερµοµόνωση και η στεγάνωση χωρίς αποξήλωση των παλαιών στρώσεων και πάντοτε σε συνδυασµό µε στρώση διάχυσης υδρατµών και µε την προϋπόθεση ότιθα τοποθετηθεί και στρώση προστασίας.
Επιφάνειες δώµατος που δύνανται να εξυπερετηθούν για στέγνωμα από ένα εξαεριστήρα απαγωνής υδρατµών απλής ή διπλής ενεργείας.
Η αποτελεσµατικότητα των εξαεριστήρων απαγωγής υδρατµών εξαρτάται από την απόσταση τους από τα στηθαία που πρέπει να είναι µεγαλύτερη των 2,0m ως και από την τοποθέτηση ανάµεσα σε δύο εξαεριστήρες απαγωγής, ενός εξαεριστήρα προσαγωγής.
8. Ειδικά σηµεία στενανωτικης στρώσης
Θεωρούνται εκείνα που περιέχουν ιδιαίτερους κινδύνους αστοχίας και ουσιαστικά αποτελούν τα ασθενή σηµεία της στεγάνωσης.Τέτοια σηµεία είναι τα εξής:
Στηθαία
Ιδιαίτερη µέριµνα πρέπει να δίνεται στη στεγάνωση των στηθαίων ενός δώµατος. Όπως διατυπώθηκε ήδη, η κύρια στεγανωτική στρώση πρέπει να επικολλάται πλήρως στο δώµα (ή στην πρώτη ασφαλτική µεµβράνη) και να επικαλύπτει τα λούκια οµαλοποίησης από τσιµεντοκονία των κατακόρυφων απολήξεων του δώµατος. Λωρίδα της κύριας στεγανωτικής στρώσης επικολλάται πλήρως στο στηθαίο και υπερκαλύπτει την ήδη επικολληθείσα στο δώµα µεµβράνη. Στα στηθαία η ασφαλτική µεµβράνη επικολλάται µέχρι ύψους τουλάχιστον 30 cm και στερεώνεται µε λάµα αλουµινίου πάχους 1,2 mm ή γαλβανισµένης λαµαρίνας πάχους 0,8 mm, η οποία στο τέλος της εργασίας σφραγίζεται µε ειδική ασφαλτική µαστίχη. Σε ορισµένες περιπτώσεις, είτε επειδή το στηθαίο είναι χαµηλό είτε γιατί κρίνεται αναγκαίο, η ασφαλτική µεµβράνη καλύπτει ολόκληρο το στηθαίο και καρφώνεται µε λάµα στη στέψη του.
Yδρoρρoές
Οι υδρορροές αποτελούν επίσης ευπαθή σηµεία στεγάνωσης στα οποία πρέπει να δοθεί ιδιαίτερη προσοχή και απαιτούν διπλή ασφαλτική µεµβράνη κατά την στεγάνωση. Πρέπει επίσης να λαµβάνεται µέριµνα ώστε η στάθµη των υδρορροών να βρίσκεται σε κατώτερο επίπεδο, ώστε να αποφεύγεται η συγκέντρωση λιµναζόντων νερών γύρω από αυτές.
Αρµοί διαστολής
Οι αρµοί διαστολής αποτελούν ενός άλλου είδους ευπαθή σηµεία που πρέπει να αντιµετωπίζονται ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια της στεγάνωσης ενός δώµατος.