Στεγανοποίηση είναι ένας γενικός όρος που στις κατασκευές τον χρησιμοποιούμε για να υποδηλώσουμε τη μεταχείριση των επιφανειών με κατάλληλα υλικά έτσι ώστε να μην είναι διαπερατές από το νερό.
Ορισμένες φορές ο στόχος είναι να κρατήσουμε τα νερά έξω από την κατασκευή π.χ. στεγανοποίηση ενός υπογείου, ενός δώματος, ενός τοίχου κλπ., έξω δηλαδή από το περίβλημα του κτιρίου.
Άλλες πάλι φορές ο στόχος είναι να κρατήσουμε το νερό μέσα στην κατασκευή π.χ. πισίνα, δεξαμενή, υδατόπυργος κλπ.
Ο όρος στεγανοποίηση χρησιμοποιείται εναλλακτικά με τους όρους στεγάνωση και υγρομόνωση.
Και οι τρεις όροι έχουν την ίδια εννοιολογική απόχρωση και είναι πολύ δύσκολο να γίνει διάκριση ανάμεσά τους.
Ο όρος στεγανοποίηση έχει κατισχύσει των άλλων, οι οποίοι σταδιακά – και ιδιαίτερα ο όρος «υγρομόνωση» – περιπίπτουν σε αχρηστία.
Ο όρος στεγανοποίηση, λοιπόν, έχει επικρατήσει αλλά χρησιμοποιείται συλλήβδην για όλες τις περιπτώσεις πράγμα που πιθανόν δημιουργεί παρανοήσεις.
Προσέξτε για παράδειγμα τις παρακάτω 4 περιπτώσεις:
1) Τοιχοποιία με επένδυση από εμφανή τούβλα ή φυσικούς λίθους:
Ο στόχος είναι να προστατεύσουμε την επένδυση από την είσοδο του νερού για δύο κυρίως λόγους:
α’ Να αποφύγουμε τον κίνδυνο της παγοπληξίας.
β’ Να αποφύγουμε την εμφάνιση των αλάτων.
Η λύση είναι η μεταχείριση με ένα υδαταπωθητικό, διαφανές εμποτιστικό υλικό π.χ. σιλανικό, σιλοξανικό κλπ.
Το υλικό αυτό δεν είναι κατάλληλο για μόνιμη επαφή με το νερό και φυσικά τελείως ακατάλληλο για συνθήκες υδροστατικής πίεσης.
2) Τοιχείο υπογείου:
Η συνήθης στεγανοποίηση των τοιχείων είναι ένα ασφαλτικό γαλάκτωμα, άντε το πολύ-πολύ ένα ελαστομερές γαλάκτωμα.
Μια τέτοια στεγανοποίηση μπορεί να αντιμετωπίσει ενδεχομένως κάποια στραγγίσματα νερών που επιδρούν στο τοιχείο για μικρά χρονικά διαστήματα.
Δεν μπορεί όμως σε καμία περίπτωση να αντιμετωπίσει συνθήκες υδροστατικής πίεσης.
Επιπρόσθετα, τα περισσότερα ανάλογα υλικά γηράσκουν και ψαθυροποιούνται.
Διαφορετική είναι η περίπτωση των συνηθισμένων τσιμεντοειδών επαλειφόμενων συστημάτων.
Σε ένα αρηγμάτωτο υπόστρωμα τα υλικά αυτά μπορούν να παρέξουν προστασία ακόμη και έναντι υδροστατικής πίεσης.
Για πόσο όμως καιρό το υπόστρωμα θα είναι αρηγμάτωτο;
3) Στεγανοποίηση με μεμβράνες:
Π.χ. PVC, SBS, μπεντονιτικά liners κλπ.
Αυτά τα συστήματα μπορούν να παρέξουν πολυετή στεγανοποίηση και προστασία έναντι υδροστατικής πίεσης.
Αντιμετωπίζουν επιπρόσθετα άνετα το ενδεχόμενο ρηγμάτωσης του υποστρώματος.
4) Δάπεδα υπογείων:
Μια συνηθισμένη στεγανοποίηση είναι αυτή με τσιμεντοειδή συστήματα.
Όταν όμως υπάρχει ανάγκη φραγής των υδρατμών, όταν δηλαδή η παρουσία των υδρατμών που προέρχονται από διάχυση δεν είναι ανεκτή, τι γίνεται;
Δάπεδα από ξύλο ή laminate θα σαπίσουν, πανάκριβες εποξειδικές ή πολυουρεθανικές επιστρώσεις θα αποκολληθούν κλπ.
Πού θέλω να καταλήξω;
Υπάρχουν πολύ διαφορετικές περιπτώσεις και απαιτήσεις και αυτές δεν κατατάσσονται κάτω από μια ταμπέλα.
Πολλές φορές έχεις την πλάνη ότι είσαι καλυμμένος από πλευράς στεγανοποίησης, αλλά η αλήθεια είναι διαφορετική.
Όταν λοιπόν χρειάζεστε στεγανοποίηση, να γίνεστε πιο συγκεκριμένοι.
Χρειάζεστε π.χ.
• Μια αδιαβροχοποίηση;
• Μια απλή στεγανοποίηση κατά της παροδικής και περιοδικής υγρασίας;
• Μια στεγανοποίηση που αντέχει σε υδροστατικές πιέσεις;
• Μια στεγανοποίηση που θα αντέξει τώρα αλλά και στο μακρινό μέλλον;
• Μια πλήρη προστασία ακόμη και από τους υδρατμούς;
Σήμερα υπάρχουν λύσεις που καλύπτουν όλες τις απαιτήσεις, αρκεί κανείς να έχει ξεκαθαρίσει τι χρειάζεται και να τρέφει τις σωστές προσδοκίες για τις λύσεις που επιλέγει.
(Συντάκτης: Χρήστος Στρογγύλης Πολ. Μηχ/κός – ΜΒΑ – DipΜ)
