Συγκρίνοντας μια εξωτερική και μια εσωτερική θερμομόνωση, από καθαρά ενεργειακής απόψεως, χωρίς να λαμβάνουμε υπόψη κανέναν άλλο παράγοντα, εύκολα μπορούμε να καταλήξουμε στο συμπέρασμα πως η εξωτερική θερμομόνωση θα μας αποφέρει μεγαλύτερο ενεργειακό αποτέλεσμα.
Αυτό συμβαίνει διότι προλαμβάνουμε το καιρικό φαινόμενο. Επομένως το θερμομονωτικό υλικό (όποιο και αν τελικά είναι αυτό) έχει να αντιμετωπίσει άμεσα την ζέστη και το κρύο. Όταν ένα σύστημα εσωτερικής θερμομόνωσης έχει να αντιμετωπίσει ένα διογκωμένο καιρικό φαινόμενο, λόγω των πυρακτωμένων ή των παγωμένων δομικών υλικών.
Για παράδειγμα, μια ημέρα με θερμοκρασία 40 βαθμών Κελσίου, μια εξωτερική θερμομόνωση θα έχει απέναντι της, αυτούς τους 40 βαθμούς Κελσίου χωρίς καμία παρεμβολή. Ενώ μια εσωτερική θερμομόνωση, θα πρέπει να υπερνικήσει ένα διογκωμένο φαινόμενο που μπορεί να είναι και 50 ή 55 βαθμούς Κελσίου.
Επίσης όλες οι μονώσεις πρέπει να έχουν ως πρώτο μέλημα την διατήρηση σταθερών κλιματολογικών συνθηκών χωρίς την ανάγκη κατανάλωσης ενέργειας. Έτσι ένα σύστημα εξωτερικής θερμομόνωσης, για το λόγο που έχει προαναφερθεί (δηλαδή την πρόληψη του φαινομένου), αποτελεί ένα πιο αποδοτικό σύστημα και με βάση αυτό το κριτήριο.
Τέλος η κάλυψη των θερμογεφυρών με την εξέλιξη των εφαρμοζόμενων συστημάτων εξωτερικά είναι σχεδόν καθολική (εξαρτάται βέβαια πάντα από το συνεργείο εφαρμογής και το εφαρμοζόμενο σύστημα). Κάτι που αναπόφευκτα δεν μπορεί να εξασφαλιστεί εύκολα εσωτερικά λόγω της ύπαρξης πολλών αντικειμένων που είναι σταθερά και δεν μετακινούνται ή που απαιτούν παρεμβάσεις πολλών συνεργείων ταυτόχρονα για να απομακρυνθούν και να τοποθετηθούν ξανά. Μη ύπαρξη θερμογεφυρών σημαίνει πως η εκάστοτε εφαρμογή, λειτουργεί ως ένα σύστημα, χωρίς απώλειες και με μέγιστο ενεργειακό ανταπόκρισμα.
Άρα αν το πρώτο μέλημα μας είναι το μέγιστο ενεργειακό αποτέλεσμα τότε η επιλογή είναι η εξωτερική θερμομόνωση. Παραταύτα ο όλος συλλογισμός δεν πρέπει να παρερμηνευτεί. Ικανοποιητικό ενεργειακό αποτέλεσμα θα αποδώσει και ένα σύστημα εσωτερικής θερμομόνωσης. Απλά για εφάμιλλα αποτελέσματα η διατομή του υλικού, που θα εφαρμοζόταν, θα πρέπει να είναι αρκετά μεγάλη (σίγουρα μεγαλύτερη από ότι εξωτερικά) με ότι αυτό συνεπάγεται.
Όταν η εξωτερική εφαρμογή δεν είναι εφικτή, για κάποιον από τους λόγους που αναφέρθηκαν στο πρώτο μέρος (προβλήματα προσβασιμότητας, κόστους κα) τότε η επιλογή της εσωτερικής παρέμβασης αποτελεί μονόδρομο. Ένας μονόδρομος που όμως δεν είναι κατ’ ανάγκη ζημιογόνος. Και αυτό διότι η εσωτερική θερμομόνωση δεν είναι μια κακή ή λάθος μόνωση απλά απαιτεί αρκετά μεγαλύτερες υποχωρήσεις (παραχωρήσεις) από τους διαβιώσαντες στο χώρο εφαρμογής αλλά και μεγάλη προσοχή στην καθημερινή χρήση σε κάποια από τα συστήματα που υπάρχουν. Παραχωρήσεις χώρου και προσοχή στο γεγονός, πως υπάρχει ένας τοίχος με μια κάποια ευαισθησία σε τμήματα όπου κίνησε και διαβιώνεις καθημερινά. Χώρος λειτουργικός, ο οποίος σίγουρα έχει πλέον απολέσει είτε ένα μικρό είτε ένα μεγάλο μέρος του (διαστασιολογικά).
Μια εσωτερική θερμομόνωση είναι ο πλέον ενδεδειγμένος τρόπος για την αντιμετώπιση του φαινομένου της υγροποίησης των υδρατμών όταν δεν θέλουμε να ενοχλήσουμε εξωτερικά ή όταν η μόνωση είναι αναγκαία σε έναν ή δύο τοίχους. Πολλές φορές το να παρέμβεις εξωτερικά μπορεί να είναι ασύμφορο χρηματοοικονομικά (αν απατούνται λόγου χάρη ικριώματα σε μεγάλο ύψος) απλά και μόνο για την καταπολέμηση του εν λόγω φαινομένου σε μια ή δύο επιφάνειες.
Τέλος η συγκράτηση της παραγόμενης ενέργειας αποτελεί ένα πλεονέκτημα και έναν λόγω επιλογής. Η ενέργεια την οποία παράγουμε για να ζεστάνουμε ή για ψύξουμε τους χώρους ενός διαμερίσματος μπορεί να συγκρατηθεί και να ανακλαστεί με ένα σύστημα εσωτερικής θερμομόνωσης. Έτσι η επιθυμητή θερμοκρασία θα επέλθει πιο σύντομα και θα μπορέσει να μείνει στο χώρο για πιθανώς μεγαλύτερο χρονικό διάστημα.
Συμπερασματικά το βέλτιστο είναι να μπορούσαν να συνδυαστούν και οι δύο εφαρμογές μαζί. Να μπορούσαμε δηλαδή να κάνουμε μια εξωτερική θερμομόνωση και έτσι να θωρακίσουμε το κτίριο μας από τις κλιματολογικές συνθήκες. Και μια εσωτερική θερμομόνωση (έστω και πολύ μικρής διατομής) για να μπορούμε να έχουμε συγκράτηση της παραγόμενης ενέργειας για μεγαλύτερο χρόνο και πιο άμεση απόδοση αυτής. Όλα τα παραπάνω σημαίνουν οικονομία στην κατανάλωση και επομένως απόσβεση. Τέτοιες εφαρμογές πρέπει να αντιμετωπίζονται ως επενδύσεις από τους ιδιοκτήτες και όχι ως απλά ένα ακόμα έξοδο. Είναι από τα λίγα χρήματα που μπορεί να επενδύσει κάποιος (και ειδικά στις μέρες μας) και εγγυημένα να του αποσβέσουν το κεφαλαίο του και μετά από κάποιο χρονικό διάστημα να του αποφέρουν κερδοφορία μέσω της εξοικονόμησης ενέργειας που θα κάνει.
Αν δεν μπορούμε να κάνουμε και τα δύο και θέλουμε μεγαλύτερο ενεργειακό όφελος, κάνουμε παρέμβαση εξωτερική. Αν για κάποιο λόγω δεν μπορούμε εξωτερικά ή το πρόβλημα που μας ενδιαφέρει να λύσουμε είναι απλά και μόνο κάποιες μαυρίλες στους τοίχους ή στην οροφή κάποιων χώρων του διαμερίσματος μας τότε επεμβαίνουμε εσωτερικά.
Όπως και να έχει… ΕΠΕΝΔΥΣΤΕ ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΑ ΣΤΑ ΣΠΙΤΙΑ ΣΑΣ ΓΙΑΤΙ… ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΑΞΙΖΕΙ!
