Σκοπιμότητα – Είδη
Με δεδομένο ότι οι κεραμοσκεπές δεν είναι στεγανές, επιβάλλεται η χρήση μίας στεγανωτικής μεμβράνης κάτω από τα κεραμίδια.
Η μεμβράνη αυτή:
– Προστατεύει τους υποκείμενους χώρους από την είσοδο βροχής, χιονιού αλλά και σκόνης, αιθάλης, εντόμων κλπ.
– Συλλέγει και οδηγεί στις απορροές τα νερά της βροχής που προέρχονται από σπασμένα ή μετατοπισμένα κεραμίδια ή νερά που προέρχονται από συμπυκνώσεις.
– Επιτρέπει τη χρήση μικρότερων κλίσεων.
– Εξισορροπεί τις πιέσεις και περιορίζει τον κίνδυνο υφαρπαγής των κεραμιδιών.
Υπάρχουν δύο βασικές κατηγορίες μεμβρανών:
1) Ασφαλτικής βάσης
2) Συνθετικής βάσης
Γενικά οι μεμβράνες είναι λεπτά φύλλα σε μορφή ρόλου με συνήθη βάρη 100-500gr/m2, συνήθη μήκη 30 ή 50m και πλάτη 100 ή 150cm.
Οι ασφαλτικές μεμβράνες είναι βαρύτερες, ισχυρότερες αλλά γενικώς δεν είναι ατμοδιαπερατές ή είναι ελάχιστα.
Αντιθέτως, οι συνθετικές μεμβράνες είναι ελαφρύτερες, μηχανικά πιο ευάλωτες αλλά είναι και ατμοδιαπερατές.
Κριτήρια επιλογής
Το κυριότερο κριτήριο που χρησιμοποιούμε για την επιλογή της μεμβράνης είναι το είδος του υποστρώματος.
1. Υπόστρωμα ασυνεχές (χωρίς πέτσωμα)
Η μεμβράνη καρφώνεται πάνω στους αμείβοντες η απόσταση των οποίων είναι συνάρτηση της αντοχής της (κυρίως στο σκίσιμο γύρω από τα καρφιά).
Δυνητικά μπορούν να χρησιμοποιηθούν πολλά είδη μεμβρανών αλλά η καλύτερη επιλογή λόγω ασφαλείας είναι μία πολύ δυνατή μεμβράνη όπως είναι οι ασφαλτικές (ενδεικτικός τύπος Sopreflex).
Οι μεμβράνες αυτές έχουν μεγάλες αντοχές στο σχίσιμο γύρω από καρφί και είναι οι πιο ασφαλείς για τους εφαρμογείς.
Οι μεμβράνες αυτές πρέπει να αερίζονται από πάνω κι από κάτω για λόγους εκτόνωσης των γενικά υψηλών θερμοκρασιών που αναπτύσσονται κάτω από τα κεραμίδια και πάνω από τη θερμομόνωση.
2. Υπόστρωμα συνεχές (πετσωμένο)
Η μεμβράνη σ’ αυτή την περίπτωση:
α) πρέπει να γαντζώνει καλά στο υπόστρωμα.
β) να είναι αντιολισθηρή.
γ) να μη βασίζεται στην τεχνική της μικροδιάτρησης, γιατί αλλιώς θα είναι ευάλωτη στο νερό.
Επίσης, ο διπλός αερισμός είναι απαραίτητος.
3. Υπόστρωμα: θερμομονωτικό υλικό χωρίς αερισμό.
Σ’ αυτή την περίπτωση συνιστάται η χρήση ατμοδιαπερατής μεμβράνης ελάχιστου βάρους 150gr/m2 (Ενδεικτικός τύπος Keravin).
Τρόπος τοποθέτησης
Χρησιμοποιήστε για τη στερέωση των μεμβρανών γαλβανισμένα, πλατυκέφαλα καρφιά (μήκος περ. 20mm, διάμετρος κεφαλής 10mm) σε αποστάσεις 30cm.
Οι μεμβράνες ξετυλίγονται παράλληλα προς τις υδρορροές με επικαλύψεις τουλάχιστον 10cm (η επάνω καβαλάει την κάτω).
Όταν οι κλίσεις είναι μικρότερες του 30%, τότε η επικάλυψη καλύτερα να είναι κοντά στα 20cm.
Για εξασφαλισμένη στεγανοποίηση οι επικαλύψεις στην περίπτωση ενός συνεχούς υποστρώματος πρέπει να προβλέπονται 5-10cm μεγαλύτερες.
Η συναρμογή της μεμβράνης στις υδρορροές γίνεται ως εξής ένα στραντζαριστό μεταλλικό προφίλ καρφώνεται στο γείσο έτσι ώστε να οδηγεί τα νερά με ευκολία μέσα στην υδρορροή.
Η μεμβράνη έρχεται και κολλιέται στο άκρο του στραντζαριστού όπου και «ξυρίζεται» μ’ ένα ξυράφι.
Αερισμός
Εξασφαλίστε επαρκή αερισμό από τα ανοίγματα στην περιοχή των γείσων και των κορφιάδων.
Η ελάχιστη επιφάνεια ανοιγμάτων πρέπει να υπερβαίνει το 1/3000 της επιφάνειας της στέγης σε οριζόντια προβολή.
Οι αποστάσεις στις μεμβράνες από το θερμομονωτικό υλικό και τα κεραμίδια πρέπει να είναι τουλάχιστον 2-3cm.
ΜΟΝΟ οι ατμοδιαπερατές μεμβράνες μπορούν να τοποθετούνται απευθείας πάνω στο θερμομονωτικό υλικό.
Συμπερασματικά
– Η γενική τάση δείχνει προς τις ατμοδιαπερατές μεμβράνες.
– Οι ατμοδιαπερατές μεμβράνες συγχωρούν περισσότερα λάθη.
– Όταν χρησιμοποιούνται ασφαλτικές μεμβράνες, χρειάζεται περισσότερη προσοχή στο θέμα του εξαερισμού.
– Μεμβράνες που στηρίζονται στην τεχνική της μικροδιάτρησης και αναπνέουσες μεμβράνες κάτω των 150gr/m2 δεν πρέπει να τοποθετούνται σε συνεχή υποστρώματα, γιατί η επαφή καταλύει την επιφανειακή τάση του νερού με συνέπεια να γίνονται υδατοδιαπερατές.
(Συντάκτης: Χρήστος Στρογγύλης Πολ. Μηχ/κός – ΜΒΑ – DipΜ)
