Όσον αφορά στις μονώσεις/στεγανοποιήσεις, υπάρχουν πολλές περιπτώσεις στις οποίες οι δαπάνες που γίνονται δεν έχουν κανένα ουσιαστικό αντίκρισμα.
Για να προφυλαχθείτε από ένα τέτοιο ενδεχόμενο, προσπαθήσαμε να σταχυολογήσουμε τις πιο χαρακτηριστικές από αυτές:
1. Σύγχυση σχετικά με μέτρα αντιμετώπισης της μούχλας.
Ενώ η μούχλα είναι καθαρά εσωτερικό φαινόμενο, πολλές φορές γίνονται στεγανοποιήσεις από την εξωτερική πλευρά που βέβαια δεν επιλύουν το πρόβλημα.
Η ριζική αντιμετώπιση της μούχλας γίνεται με θερμομόνωση, εάν αυτό είναι εφικτό.
Επίσης πολλά λεφτά πετιούνται για βαφές με «αντιμουχλικά χρώματα» που πιάνουν μούχλα στους 6 μήνες.
Δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα με τα αντιμουχλικά χρώματα και γι’ αυτό τα αποτελεσματικά για χρόνια υλικά κοστίζουν παραπάνω.
2. Επεμβάσεις ανιούσας υγρασίας.
Η ανιούσα υγρασία υπάρχει αλλά είναι σχετικά σπάνια σαν καθαρόαιμο φαινόμενο.
Πολλές φορές γίνονται επεμβάσεις με πανάκριβα, ενέσιμα, χημικά συστήματα διακοπής της ανιούσας υγρασίας που όμως είναι πολύ αναποτελεσματικά.
Αυτό γιατί τα υλικά αυτά προορίζονται για πολύ συγκεκριμένους τύπους τοιχοποιίας.
3. Επιλογή από άγνοια των ακατάλληλων, αισχίστης ποιότητας ασφαλτοπάνων για τη στεγανοποίηση της ταράτσας.
Αυτά τα ασφαλτόπανα θα δώσουν πρόβλημα ακόμα και αν περασθούν από το καλύτερο χέρι.
Το πρόβλημα αυτό, βέβαια, αποκτά γενικότερη ισχύ και αφορά σε όλο το φάσμα των μονωτικών/στεγανοποιητικών υλικών.
4. Κακή επιλογή συνεργείων τοποθέτησης.
Ο χώρος μας είναι τέτοιος ώστε οι επενδύσεις σε εξοπλισμό και γνώσεις είναι ελάχιστες.
Δεν υπάρχουν δηλαδή θεσμοθετημένα κριτήρια, προδιαγραφές, πιστοποιήσεις κλπ.
Οι αυτόκλητοι μονωτές που έχουν αλώσει την ελληνική επικράτεια χορεύουν στους δικούς τους ρυθμούς απόντος του κράτους.
Ένας μπογιατζής έχει πολύ πιο απλό έργο να επιτελέσει.
Ο μονωτής όμως έχει να αντιμετωπίσει το νερό, το οποίο είναι συνήθως πιο έξυπνο από αυτόν και κυρίως προκαλεί μεγάλες καταστροφές.
5. Κακές διαγνώσεις
Αυτό έρχεται σε συνέχεια του προηγούμενου σημείου.
Το νερό ξεκινάει πάντα από μια πηγή, ακολουθεί κάποιο ιδιαίτερο μονοπάτι και μεταφέρεται πάντα με συγκεκριμένους μηχανισμούς.
Για να κάνουμε τη σωστή διάγνωση, θα πρέπει να κατέχουμε γνώση και η γνώση αποκτιέται όχι μόνο με πείρα αλλά και με τρελό διάβασμα.
Όταν έχουμε ένα πρόβλημα υγρασίας, θα πρέπει:
– Να μπορούμε να αναγνωρίζουμε τα συμπτώματα.
– Να καταλάβουμε με ποιο μηχανισμό κινείται το νερό.
– Να ακολουθήσουμε το μονοπάτι του για να φθάσουμε στην πηγή του.
– Να το σταματήσουμε στην πηγή του.
Μακάρι τα πράγματα να ήταν πιο απλά!
(Συντάκτης: Χρήστος Στρογγύλης Πολ. Μηχ/κός – ΜΒΑ – DipΜ)
