Η συνεχής υδροστατική πίεση σε συνδυασμό με την ακαμψία και την πορώδη δομή του σκυροδέματος είναι μια πρόκληση όσον αφορά την αποτελεσματική αλλά και σε ικανό βάθος χρόνου στεγανοποίηση των πισινών.
Όλες οι κατασκευές συγκράτησης και αποθήκευσης νερού πρέπει να υπόκεινται στις αυστηρότερες προδιαγραφές τόσο κατά τη διάρκεια της κατασκευής τους όσο και κατά τη μελέτη κι εφαρμογή της στεγανοποίησής τους.
Το μπετόν
– Ο έλεγχος του αριθμού και του εύρους των ρηγματώσεων γίνεται από τον επαρκή και σωστά τοποθετημένο οπλισμό.
– Για τη μείωση του πορώδους στο ελάχιστο απαιτείται ο χαμηλότερος δυνατός υδατοτσιμεντοσυντελεστής: W/C.
Για τον W/C, την περιεκτικότητα σε τσιμέντο, την κοκκομετρική σύνθεση, τη συμπύκνωση και τη συντήρηση ισχύει το άρθρο 12.3 του Κανονισμού Τεχνολογίας Σκυροδέματος.
Στεγανωτικό μάζας
Συνιστάται επιπρόσθετα η χρήση στις στεγανωτικού μάζας, βάσης λιπαρών εστέρων ή άλλου ισοδύναμου.
Αυτό το στεγανωτικό μάζας επενδύει στις πόρους του μπετόν με μια υδρόφοβη επίστρωση.
Η συνεπαγόμενη μείωση στις συνάφειας των τοιχωμάτων του πόρου με τα μόρια του νερού αναστέλλει την εξέλιξη του φαινομένου στις τριχοειδούς απορρόφησης.
Εξομαλυντική στρώση
Ανάλογα με την κατάσταση στις επιφάνειας του μπετόν μπορεί να χρειασθεί και μια λεπτή εξομαλυντική επίστρωση.
Η επίστρωση αυτή μπορεί να γίνει με έτοιμα, ενσακκισμένα προϊόντα ή με κονιάματα ενισχυμένα με λάτεξ SBR, στις ακριβώς περιγράφεται στον online οδηγό εφαρμογών του λάτεξ SBR.
Κατασκευαστικοί αρμοί
Όλοι οι κατασκευαστικοί αρμοί (π.χ. αρμοί διακοπής εργασίας, αρμοί τοιχείων – δαπέδων κλπ.) πρέπει να σφραγίζονται με μπεντονιτικά ή ισοδύναμης αξίας waterstop.
Τα ίδια waterstops πρέπει να προβλεφθούν και στην περίπτωση διέλευσης σωληνώσεων μέσα από το μπετόν.
Η κύρια στεγανοποίηση με τσιμεντοειδούς βάσης υλικά
Δεν εξετάζουμε στην παρούσα ανάρτηση τη στεγανοποίηση με liners.
Διακρίνουμε, λοιπόν, δύο περιπτώσεις:
Α) Τελική επίστρωση:
Πλακίδια
Η στεγανοποίηση μπορεί να γίνει με συστήματα ενός ή δύο συστατικών.
Τα δεύτερα, ως εύκαμπτα, παρέχουν μεγαλύτερο συντελεστή ασφάλειας.
Όταν υπάρχουν ρηγματωμένες επιφάνειες, το σύστημα των εύκαμπτων κονιαμάτων οπλισμένων με το ανάλογο υαλόπλεγμα απαλλάσσει από τη χρονοβόρα μεταχείριση κάθε ρωγμής ξεχωριστά.
Ένα τέτοιο σύστημα είναι ασφαλές για ρωγμές έως 1,5mm.
Όταν η επιφάνεια είναι αρηγμάτωτη, μπορεί να χρησιμοποιηθεί κι ένα μονοσυστατικό υλικό.
Σ’ αυτή την περίπτωση προτιμώνται τα τσιμεντοειδή κρυσταλλοποίησης, γιατί δουλεύουν με δύο ζώνες άμυνας.
Σαν κόλλα πλακιδίων επιλέξτε μια εγκεκριμένη για χρήση σε πισίνες.
Αρμολογήστε με δύο συστατικών εποξειδικό αρμολόγημα.
Εάν χρησιμοποιήστε συμβατική κόλλα κι αρμολόγημα – ενέργεια που δεν συνιστάται – τουλάχιστον ενισχύστε τα με λάτεξ SBR (1 μέρος νερού: 1 μέρος SBR).
Β) Τελική επίστρωση:
Βαφή
Εάν θέλετε απόλυτα λεία επιφάνεια, περάστε τη δεύτερη στρώση του στεγανοποιητικού υλικού που θα επιλέξετε – εύκαμπτο ή άκαμπτο – με σπάτουλα.
Έχετε υπόψη ότι η έλλειψη φράγματος υδρατμών μπορεί να οδηγήσει σε αποκολλήσεις του χρώματος.
Η πλημμελής στεγανοποίηση της πισίνας θα οδηγήσει σε εκτεταμένες αστοχίες και αποκολλήσεις.
Προσέξτε ώστε το χρώμα που θα χρησιμοποιήσετε να είναι συμβατό με το στεγανωτικό υλικό.
Για παράδειγμα, ένα χρώμα διαλυτών είναι σχεδόν πάντα ασύμβατο με τα εύκαμπτα τσιμεντοειδή λόγω του μεγάλου ποσοστού ελαστικοποιητικής ρητίνης που περιέχουν τα τελευταία.
Ομοίως, για νέα υποστρώματα, σεβαστείτε τους ελάχιστους χρόνους σκλήρυνσης που απαιτούνται πριν από τη βαφή.
Ήδη βαμμένες επιφάνειες πρέπει να τρίβονται για την εξασφάλιση της σωστής πρόσφυσης της νέας στρώσης.
Το πιθανότερο είναι ότι θα χρειασθεί και μεταχείριση με χημικά για την απομάκρυνση ρύπων, αλάτων, ανόργανων ιζημάτων κλπ.
Συνηθέστερα καθαριστικά:
TSP (Νa3PO4), αραιό υδροχλωρικό οξύ.
Μην τρέφετε υπερβολικές προσδοκίες από τα χρώματα!Τόσο η έντονη χημική καταπόνηση όσο και ο ελληνικός ήλιος σε συνδυασμό με τη δεδομένη πλημμελής προετοιμασία οδηγούν αναπόφευκτα σε ετήσια συντήρηση – επαναβαφή.
(Πολλές φορές δε βγαίνει η σαιζόν!).
Στην αγορά υπάρχουν αρκετά προϊόντα κυρίως εποξειδικής, ακρυλικής και βάσης συνθετικού ή χλωριωμένου καουτσούκ.
Όλα έχουν τα συν και τα πλην τους.
Σε περίπτωση επαναβαφής (φρεσκαρίσματος) προσέξτε ιδιαίτερα τη συμβατότητα μεταξύ της νέας και παλιάς βαφής.
Για παράδειγμα, επιφάνειες βαμμένες με εποξειδικά δεν επιτρέπεται να βαφούν με χρώματα χλωριωμένου καουτσούκ και το αντίστροφο.
Κλείνοντας εφιστώ την προσοχή στη στεγανοποίηση των φωτιστικών και των σκίμμερ, όπου στατιστικά υπάρχουν οι περισσότερες αστοχίες.
Σε αυτές τις περιπτώσεις η καλύτερη λύση είναι η χρήση εύκαμπτων, υδραυλικών επισκευαστικών (τύπου Krimastic).
(Συντάκτης: Χρήστος Στρογγύλης Πολ. Μηχ/κός – ΜΒΑ – DipΜ)
